Książki erotyczne takie jak np. “50 twarzy Greya” cieszą się w dzisiejszych czasach bardzo dużym zainteresowaniem. Powieści erotyczne EL James sprzedały się w Wielkiej Brytanii w większym nakładzie niż książki o przygodach czarodzieja Harrego Pottera.

Dlaczego książki erotyczne są tak popularne?

Erotyczne powieści nie tylko w Wielkiej Brytanii okazują się wielkimi bestsellerami, ale praktycznie na całym świecie. Doskonale podbijają one nie tylko wyobraźnię ale również serca kobiet. Warto wspomnieć także i o tym, że po książki erotyczne coraz częściej sięgają również panowie. Na ogromne zainteresowanie książkami erotycznymi mają oczywiście duży wpływ współczesne rewolucje seksualne i przemiany obyczajowo-społeczne, których jesteśmy świadkami. Pod wpływek powieści erotycznych, zakochane pary coraz częściej zaczynają eksperymentować w sypialni, a co najważniejsze ich życie intymne staje się bujniejsze.

Jakie powieści erotyczne są godne uwagi

Oprócz serii “50 twarzy Graya” warto zapoznać się z twórczością pisarki Sylvii Day. Godne polecenia są przede wszystkim takie tytuły jak np. “Rozkosze nocy”, “Mąż, którego nie znam”, czy rewelacyjne 3 tomy: “Dotyk Crossa”, “Płomień Crossa”, “Wyznanie Crossa”. W Wielkiej Brytanii bardzo dużą popularnością cieszy się także pisarka Samantha Young, która może pochwalić się takimi hitami jak np.: “Wbrew zasadom 1 “, “Sztuka uwodzenia”, czy “Wszystkie odcienie pożądania”.

Periodyzacja dziejów to podział piśmiennictwa – w najszerszym tego słowa znaczeniu – na okresy literackie, których wyznacznikiem były z jednej strony ramy czasowe (umowne), z drugiej natomiast zjawiska artystyczne. O ile w literaturze romantycznej dominował dramat, o tyle w literaturze pozytywistycznej przeważały dłuższe formy gatunkowe.

Pozytywistyczna literatura piękna obfitowała przede wszystkim w utwory pisane prozą. Było to spowodowane próbą odzwierciedlenia haseł epoki, które trudno byłoby wyrazić w subtelnych wierszach. Założenie epoki, zrodzone z buntu wobec romantyzmu, postawiło przed literaturą piękną wyzwanie, któremu mogła sprostać poprzez dłuższe utwory.

Literatura piękna drugiej połowy XIX wieku (umownie należy traktować wszelkie chronologie, ponieważ granice są bardzo płynne) miała spełniać funkcję utylitarną, edukować społeczeństwo, odwodzić je od walki narodowo-wyzwoleńczej i przekonywać, że najlepszym rozwiązaniem dla kraju będzie troska o jego uprzemysłowienie i niesienie oświaty do nizin społecznych.

W myśl dominujących w epoce haseł, takich jak praca organiczna czy praca u podstaw literatura piękna stworzyła nowy typ bohater, który musiał być użyteczny dla społeczeństwa. Tylko dzięki takim postaciom miało ono szansę podźwignięcia się po tragediach związanych z powstaniami narodowymi. Pozytywistyczna literatura piękna wychodziła z założenia, że społeczeństwo potrzebuje spokoju.