W jakim kierunku zmierza polskie szkolnictwo? Czy program rozwija się zdrowo i w służbie uczniom, czy też pędzi nie wiadomo gdzie i nie wiadomo po co? Dawna i obecna szkoła różnią się między sobą, co widać szczególnie dobrze na przykładzie gimnazjów i obowiązujących w nim podręczników gimnazjalnych. Kiedyś podręcznik był swego rodzaju elementarzem, miejscem, które daje wiedzę w postaci suchych faktów. Monotonne regułki zalewały uczniowskie mózgi i sprawiały, że nauka nie zawsze kojarzyła się z przyjemnością. Brak ilustracji i brzydki papier sprawiały, że książki nie były zbyt przyjemne dla oka.

Obecne podręczniki gimnazjalne są całkowitym odstępstwem od reguł starych czasów. Kolorowe, przejrzyste, opatrzone niezliczoną ilością ilustracji i rycin sprawiają, że zwyczajna lekcja staje się nadzwyczajną podróżą. Podróżą w głąb czasów, które co prawda nie charakteryzowały się paletom kolorów, ale były nader ciekawe. Dziś podręczniki gimnazjalne mają przykuwać wzrok i ściągać zainteresowanie uczniów, mają nie tylko uczyć, ale i pobudzać kreatywność.